Double Empathy Problem

[arjen37]

Ik kwam wat interessante links tegen over het Double Empathy Problem van Milton tegen.

Do you feel me? Autism, empathic accuracy and the double empathy problem

How autistic and non-autistic people can understand each other better

Wikipedia

Wat is jullie mening hierover?

[Alba]

How autistic and non-autistic people can understand each other better

Ik heb daar wat aarzelingen bij. Voor zorgprofessionals die met autisten te maken hebben is het waarschijnlijk nuttig dat zij zich van een (mogelijk) double empathy problem bewust zijn. Ik zeg 'mogelijk', omdat lang niet alle autisten daar moeite mee hebben. Het is ook een veel te beperkte invulling van de diagnosecriteria om alle autisten over diezelfde kam te scheren.

Maar ik denk ook dat het niet echt realistisch is. Je kunt niet van 99% van de samenleving verwachten dat ze zich in hun manier van communiceren laten leiden door een schamele 1%. Bovendien is autisme niet de enige afwijking van het neurotypische gemiddelde. Er zijn nog veel meer 'een procenten'.

Het is jammer voor ons autisten, maar het is (soms) gewoon een handicap. Het is natuurlijk fantastisch om te fantaseren over een samenleving waarin dat niet het geval zou zijn, maar dat is niet realistisch. En het zou, denk ik, ook niet juist zijn om van de overige 99% te verlangen dat ze zich aan ons aanpassen - als dat al feitelijk mogelijk zou zijn. Want waarom zou 99% van de mensheid op een voor hen inefficiënte of in elk geval suboptimale manier moeten gaan communiceren omdat (een deel van) de autistische 1% op een andere manier communiceert?

[Julien1984]

Ik heb het dubble empathy problem zeker wel ervaren, kreeg diagnose op 38
en ik ben nu 40.
Goed in maskeren, kost wel bergen energie.
Wat had het me een energie en vooral sanity gescheeld als ik dat communicatie probleem niet telkens probeerde te overbruggen, of in ieder geval minder.
Mee uitgaan (prikkels) omdat me dat gevraagd werd, of naar een festival (prikkels) gaan omdat een ex dat graag wilde. Ik telkens weer proberen en vastlopen, dat vervolgens proberen te onderdrukken, allerlei vage klachten daardoor.
Ben er meermaals flink van doorgedraaid, zeker omdat het nooit echt double is geweest is mijn beleving. In slechte fases ging ik flink uithalen, omdat interacties 'oneerlijk' en 'ongelijkwaardig' aanvoelden. Wat compleet niet begrepen werd uiteraard en totaal verkeerd geïnterpreteerd, en dat brengt dan weer verwarring en drama met zich mee en uiteindelijk meltdowns/korte burn-outs etc.

Hebben we het nu over hetzelfde of niet? Het lijkt erop van wel maar het lijkt compleet langs elkaar heen te gaan alsnog. Alsof je naar hetzelfde schilderij kijkt maar jij ziet Picasso en de ander van Gogh.

Tijdens de zeldzame spectrum interacties die ik in mijn leven gehad heb verliepen communicatie en interactie veel makkelijker. Het empathie probleem was gereduceerd tot 'normaal'. Zoals neurotypische mensen waarschijnlijk onderling communiceren. Super chill, scheelt zoveel gezeik.

Als empathie geen empathie terug krijgt, onbedoeld of niet, word het iets giftig als je maar lang genoeg wacht. Vraag maar al aan mijn exen, werkgevers, relaties

Mag ik lekker aan gaan werken ook nog, bedankt neurotypisten, ben soms zo wantrouwend en giftig als wat en ben te oud om nog gothic te worden.

#theproblemisreal

[arjen37]

Nog een (kleinschalig) onderzoek naar het Double Empathy Problem: “A difference in typical values”: autistic perspectives on autistic social communication en de, zoals altijd genuanceerde, mening van Tisje over dat onderzoek.